Het Parool plukt deze weken reizigers van het perron, de boot en het vliegveld en brengt ze naar de plaats van bestemming. Deel 8: Kirgizische wervelwind.
Ze reist in sneltreinvaart door Europa. Na een rondje Duitsland ging de reis via Oostenrijk naar Italië, Rome. Vervolgens door Monaco naar Spanje, Barcelona. Parijs en Brussel werden bezocht en nu is Olya Zatolokina (25) uit Kirgizië een halve dag in Amsterdam.
Haar eerste indruk: Amsterdam stinkt niet, Brussel doet dat wel. Verder vindt ze de steden qua architectuur wel wat op elkaar lijken. Meer weet ze niet over de stad.
Nou ja, op het eerste gezicht dan. Want even later weet ze te vertellen over het red light district en de vrijheden die homo’s genieten in Amsterdam. “Is het hier echt zo tolerant? ” vraagt ze nieuwsgierig.
Vragen doet Zatolokina veel, in de korte tijd die ze heeft wil ze alles te weten komen over de stad. “Wat voor gebouw is de Beurs van Berlage? Zijn de mensen gelovig? Protestant of katholiek? En wat voor types zijn Amsterdammers? Wat zijn mooie plekken in de stad? Zijn er bijzondere groene plaatsen?”
Gefascineerd door de stad maakt ze legio foto’s, daarbij het verkeer, voornamelijk fietsers, vergetend. De looproute op haar gratis kaartje houdt ze wel nauwlettend in de gaten. “In elke stad waar ik kom begin ik met zo’n kaartje, ” zegt Zatolokina. “Vervolgens kies ik de meest bijzondere plekken uit. ” Lachend: “Op internet zie ik later wat ik heb gemist. ”
Zatolokina ziet er niet uit als de doorsneereiziger van haar leeftijd. Een klein rolkoffertje herbergt al haar bagage, een tas heeft ze niet bij zich, de coffeeshop laat ze links liggen. Haar interesse in de stad doet vermoeden dat ze in de reisbranche werkt.
“Ik ben afgestudeerd als travelmanager, ” zegt ze lachend. “Ik studeer nog wel, in Oostenrijk. Daar doe ik veel kennis op over Europa. ”
Ze reist voor haar plezier, maar een duidelijk doel is er ook. “Veel jongeren in mijn land weten niet dat je betrekkelijk goedkoop door Europa kunt reizen. Van Interrail heeft bijna niemand gehoord. Erg goedkoop, vanavond slaap ik weer in de trein. ”
Dam, Nieuwe Kerk, Westerkerk en Anne Frank Huis heeft ze gehad. Op naar de Munt, via de Bloemenmarkt. Dat is wat ze écht verwacht te vinden in Amsterdam: een grote groene plek met veel bloemen. Ze vindt die niet op de Bloemenmarkt, wel op een ansichtkaart die er wordt verkocht. “Dit is wat ik bedoel, ” wijzend op de kaart met kleurige Hollandse bloemenvelden. “Dat vind je dus niet in Amsterdam? ” vraagt ze teleurgesteld.
Opnieuw al die vragen. “Hoe gaan jullie hier eigenlijk met elkaar om? ” vraagt ze. “In Kirgizië kun je een kennis tien jaar niet zien, weer aankloppen en een slaapplaats vinden. Vooral in Duitsland viel het me op dat alles gepland gaat, met de agenda. ” Het ‘ formele’ karakter van West-Europa vindt ze apart.
Met fototoestel en kaartje in de hand stippelt ze haar verdere route uit. Rijksmuseum, Van Gogh en voor het groen ook nog het Vondelpark. Maar eerst de Wallen en de Nieuwmarkt.
‘Kasteel’ de Waag wil ze in elk geval gezien hebben voordat ze vanavond in de trein naar Kopen-hagen stapt. Daarna heeft ze nog tien dagen om heel Scandinavië te zien.
Het Parool, juli 2009